Stożek Włodzimierz
ur: 23 lipca 1883 w Mostach Wielkich - Ukraina
zm: 4 lipca 1941 we Lwowie - Ukraina
Urodził się 23 lipca 1883 w Mostach Wielkich w rodzinie Teofila i Józefy z Dobrowolskich. W latach 1894-1901 uczęszczał do Gimnazjum św. Anny w Krakowie, następnie w latach 1901-1905 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1906 zdał egzamin na nauczyciela matematyki i fizyki w szkołach średnich. W tym samym roku wyjechał na dwuletnie studia do Getyngi. Po powrocie w latach 1908-1922 uczył w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. W 1922 doktoryzował się w Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie rozprawy O wartościach charakterystycznych równań całkowych potencjału logarytmicznego. Wstępnie do doktoratu przedstawił w 1917 także drugą pracę O całkowaniu pewnych równań różniczkowych zwyczajnych rzędu drugiego ("Prace Matematyczno- Fizyczne", t. XIX). W latach 1920-1922 wykładał matematykę dla przyrodników w Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1919 był asystentem Hoborskiego w nowo powstałej Akademii Górniczej w Krakowie. W 1922 został profesorem nadzwyczajnym matematyki na Wydziale Ogólnym Politechniki Lwowskiej, a w 1926 profesorem zwyczajnym na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej tej uczelni. Był wielokrotnie dziekanem i prodziekanem tych wydziałów. Kierował w latach 1922-1926 III Katedrą Matematyki i od 1926 I Katedrą Matematyki. Opublikował m.in. Remarque sur une inégalité concernant les modules des racines d?une équation quelconque ("Annales Polonici Mathematici", 1925), Sur l?allure d?une fonction harmonique dans le voisinage d?un point exceptionnel (Comptes Rendus, I, 180, 1925), Über deu Fixpunktsatz in der Ebene (Księga Pamiątkowa I Polskiego Zjazdu Matematyków, Lwów, IX, 1927). Był współautorem - wraz z Banachem, Sierpińskim i Nikliborcem - podręczników matematyki dla szkół średnich. W czasie wojny został aresztowany z dwoma synami oraz liczną grupą polskich wykładowców przez gestapo i rozstrzelany 4 lipca 1941 na Wzgórzach Wuleckich we Lwowie.
