Kepler Johannes
ur: 27 grudnia 1571 r. w Weil der Stadt - Niemcy
zm: 15 listopada 1630 r. w Ratyzbonie - Niemcy
Niemiecki astronom i matematyk. Jako student teologii protestanckiej w Tybindze zetknął się z pracami Mikołaja Kopernika i stał się jego gorącym zwolennikiem i propagatorem teorii Kopernikańskich. Po ukończeniu studiów uczył w Grazu w latach 1594-1600 astronomii i matematyki. W tym okresie podjął próbę ustalenia liczbowej harmonii w Układzie Słonecznym, a swoje przemyślenia przedstawił w pracy z 1596 roku 'Prodromus dissertationem cosmographiaem'. Na skutek prześladowań religijnych musiał opuścić Graz i udał się do Pragi, gdzie pracował w latach 1600-1612. Przez rok (1601) był współpracownikiem Tycha Brahego, m.in. przy sporządzaniu tablic ruchu planet, które opracował po jego śmierci ('Tabulae Rodolfinae', 1627). Po Brahem otrzymał stanowisko cesarskiego matematyka. Praca nad tablicami zaowocowała odkryciem dwóch praw Keplera. Pierwsze prawo mówi, że orbita każdej planety jest elipsą ze Słońcem w jednym z ognisk, a drugie - że promień wodzący planety zakreśla równe pola w równych odstępach czasu. Wieloletnią analizę obserwacji przeprowadzonych przez Brahego i swoje spostrzeżenia na ten temat opublikował w roku 1609 w rozprawie 'Astronomia nova'. Związek między odległościami i okresami obiegu planet opisał w pracy 'Harmonices mundi...' z roku 1619. Rok ten przyniósł także sformułowanie tzw. trzeciego prawa Keplera, stwierdzającego, że kwadraty okresu obiegów dwóch planet wokół Słońca są wprost proporcjonalne do sześcianów ich średniej odległości od Słońca. W latach 1612-1626 był wykładowcą matematyki w Linzu. Od roku 1626 do 1628 przebywał w Ulm, a następnie w Żaganiu. Mimo ciągłego niedostatku i tragedii osobistych (śmierć żony i dzieci oraz proces matki oskarżonej o czary) nie zaprzestał działalności naukowej. Zmarł z wyczerpania (po 400-kilometrowej podróży konnej) w Regensburgu, dokąd przyjechał po należne mu pieniądze. W torbie podróżnej uczonego znaleziono 57 egzemplarzy sporządzonych przez niego obliczeń położeń ciał niebieskich (tzw. efemeryd) na rok 1631, 16 egzemplarzy tablic ruchu planet oraz 7 fenigów. Oprócz rozpraw astronomicznych Kepler pisał także prace z zakresu matematyki i fizyki oraz jest wynalazcą tzw. lunety keplerowskiej zbudowanej z 2 soczewek skupiających.
